De Krent
Iedere ochtend controleert hij even of de paaltjes met prikkeldraad tussen zijn tuin en die van de buren nog op dezelfde plek staan. En zijn vrouw mag zeker geen kopje suiker aan de buurvrouw lenen, want het zou wel eens kunnen dat er minder korreltjes worden teruggebracht. Bovendien vindt zij het belangrijk dat de in de vijver gevallen euro onmiddellijk wordt opgedoken. En als er door het kind van de achterburen een appel van hun boom wordt geplukt, dan vragen ze daarvoor aan diens ouders een ruime vergoeding.
Je kent ze wel… van die mensen die iedere kruimel als enorm waardevol beschouwen. Ze denken dat ze grote verliezen lijden als er ook maar één klein iets wordt uitgeleend zonder dat ze het terugkrijgen. En dan zijn ze nog in staat ook om daar een rijdende rechter voor aan te schrijven die hen na lange discussies juridisch toch echt geen soelaas kan bieden. ‘Maar het leven is al duur genoeg’ zeggen ze dan. ‘En wie het kleine niet eert, is het grote niet waard’ wordt dan verdraaid gezegd.
* Zo kan een benepen buurman zijn paaltjes jarenlang scherp in te gaten blijven houden.
- * Zo kan een schamel kopje suiker een aanleiding zijn tot grote controverse.
- * En zo kan een snaaiend kind een jaaropbrengst met een kleine actie schijnbaar totaal teniet doen.
- Een bekrompen buur, een armhartige aalmoesgraaier, of een schijnbaar zuinige zeurkous… het maakt niet uit. De Krent komt altijd tekort en wil altijd disproportioneel meer terug voor iets wat hemzelf nauwelijks een cent heeft gekost. Bij haar staat de schimmel op de schoenen en haar handtas wordt met tape bijeengehouden. En als een ander dan wat kleins geeft of terugvraagt, dan wordt er gesproken over hoe prijzig de dingen tegenwoordig toch zijn en dat het daarom maar goed is dat er zo’n rechtvaardige uitwisseling plaatsvindt.
- Misschien herken je dit keutelige type wel, die zomaar om rente op rente vraagt, terwijl de geleende euro in eerste instantie werd gepresenteerd als een gulle geste. En misschien heb je zelf ook wel eens gedacht dat al die wolkjes melk in de koffie op jaarbasis een enorme som zouden kosten.
- Maar wat is dan echte generositeit? En wanneer is het in een vriendschap gepast om een ander met rente of haast terug te vragen wat je uitgeleend hebt, ook al mis je het niet en heeft de ander er meer baat bij? Of speelt hier een dieper principe een belangrijke rol, namelijk zoiets als eerlijkheid of evenredigheid?
- Een goede buur en een naaste vriend of vriendin gunnen jou dat beetje extra, dat gratis dingetje en het stukje geluk in de vorm van een gulle geste. En dat zonder er iets voor terug te hoeven krijgen. De Krent daarentegen zal met het pinnige gedrag een vriendschap vervuilen. Echte generositeit zou dan echter duiden op een gelukkige afstemming van geven en nemen, naar maat en met mate.
- Met mijn boek Jouw Geheime G.E.L.U.K Formule leer je de voor jou juiste maten te ontwaren. En dat zijn dan de maten waarmee je de dingen afweegt, waarmee je het geven en nemen weet te coördineren, en waarmee je de eerlijkheid in al je relaties weet te vinden en te bewaren. Wanneer je dat leert doorzien, dan hoef je aan het karaktertype van volgende week ook niet al teveel aanstoot te nemen. Maar pas op! Want misschien wordt je er toch door overvallen!
- Lees dus volgende week weer verder. Tot dan!
- Met wijsgerige groet,
- Maurits van Sambeek
