De Wauwelaar
Opeens kwam er dame naast hem zitten. Zij begon te spreken over het weer en het drukke verkeer en hoe haar kleinkinderen het maakten. Daarna haalde ze herinneringen op aan de zomer van 1954 toen er eigenlijk niks bijzonders was gebeurd. En nog net voordat de trein dan eindelijk aan kwam rijden, meende ze nog even gauw te moeten spreken over hoe goed het toch is dat de Blokker nog bestaat, ook al is het volgens haar een ordinaire winkel.
Je kent ze wel… van die mensen die over van alles en nog wat beginnen te praten, terwijl de onderwerpen jou totaal niet interesseren. Voor henzelf lijkt het allemaal even belangrijk en een onderscheid wordt nauwelijks gemaakt. Ze gaan maar door en door, maar in slaap vallen of ze afkappen lijkt onmogelijk.
* Zo was er eens een geflipte wetenschapper die meende dat zijn onderzoek iedereen ten goede zou komen. Hij sprak maar door over de coëfficiënten en de grafieken die het bewezen en de beperkte blik van de massa die volgens hem blind ronddoolde in een stolp van consumptief wangedrag, terwijl er juist meer microscopen
zouden moeten worden gekocht om zelf thuis bacteriën te gaan bekijken.
* En dan die talkshow presentatrice die haar gasten nauwelijks aan het woord liet, omdat ze zelf zo graag sprak over mannenschoenen en haar ondoordachte meningen die ze er op nahield, terwijl die schoenen haar toch niet zo lekker zaten en het in haar ogen beter was als mannen ook zouden leren om op hakken te lopen, want dat zou het debat over genderneutraliteit een positieve stimulans geven.
Een dame op dreef, een wetenschapper van de wap, of een presentatrice die mannenhakken wil poetsen… Het maakt niet uit. De Wauwelaar spreekt maar door over dingen die de meesten niet interesseren. Ze houden lange, ongeregelde verhalen waarvan het wel lijkt dat ze ontsprongen zijn aan een bijna dronken staat van ontbinding.
Misschien heb je zelf ook wel eens in zo’n situatie gezeten dat er een Wauwelaar verscheen. Of misschien heb je zelf wel eens gewauweld door een overmaat aan drank of enthousiasme voor een paar onderwerpen die eigenlijk niks met elkaar te maken hadden.
Maar wat maakt dan een echt goed gesprek? Is het als je de onderwerpen structureel behandelt? Of als je de luisteraar de kans geeft deelgenoot te worden, door ook hen aan het woord te laten? Gaat het vooral om het aanbrengen van samenhang? Of is het belangrijker dat er eerst een gemeenschappelijk onderwerp wordt gekozen?
Het wauwelen lijkt een functie te hebben in het sociale verkeer. Maar toch houden we ons er liever verre van als we de keuze hebben om zo’n dame, wetenschapper of presentatrice te treffen. Het leren converseren is dus een kunst die je kan helpen in de omgang met een dergelijk komisch karakter. Al was het maar om ze vriendelijk af te wimpelen, zodat jij je weer kan bezighouden met wat je wel interesseert.
Mijn boek Jouw Geheime G.E.L.U.K. Formule helpt je dan om daar een mooie orde voor jezelf in aan te brengen, zodat je er ‘als vanzelf’ ook meer mee bezig kunt zijn. Bovendien helpt het je dan om de wauwelaars van je af te schudden en het karaktertype dat we volgende week zullen gaan bespreken te weerstaan.
Dus kom ook volgende week weer terug bij deze blog!
Met wijsgerige groet,
Maurits van Sambeek
