De Viezerik
Daar stond ze dan, besmeurd en misbruikt leek het wel. Maar blijkbaar had ze er zelf voor gekozen om vijftien dagen lang non-stop te drinken en te dansen en te gebruiken. Haar vriend hing vol met takjes en twijgen en resten van tabak. Samen stonken ze naar rook en kots en andere onbepaalde maar zeer onprettige geurtjes. Het naar poep stinkende dametje dat naast hen stond vroeg of ze naar een feestje waren geweest. Daarop reageerde haar man met ontbloot bovenlijf en okselhaar tot aan zijn zwemband, dat het leven nou eenmaal één groot festival is.
Je kent ze wel… van die mensen die het niet zo nauw nemen met hun persoonlijke hygiëne. Ze wassen zich zelden en stinken een uur in de wind. Ze laten windjes die naar rotte eieren en rauwe bedorven vis ruiken. En als er dan een opmerking over wordt gemaakt, dan beweren ze dat het nou eenmaal hoort bij een ‘natuurlijke’ levensstijl.
Zo kan een schijnbaar misbruikt meisje er zelf voor hebben gekozen om haar lichaam te verwaarlozen.
Zo kan een mislukte tarzan er zelf toe hebben bijgedragen dat zijn verschijning afkeer oproept.
En zo kan de drolgeur van een dame de on-geparfumeerde pruik onder de oksel van haar vadsige man in de wind doen wiebelen.
Een non-stop genarcotiseerd meisje, een verwilderde vent, of een naar uitwerpselen geurend echtpaar… het maakt niet uit. De Viezerik toont een weerzinwekkende verwaarlozing van zijn lichaam. Haar lichaam is niets meer dan een vat om te laten verrotten. Zijn lijf laat zich aanvreten door insecten. En als De Viezerik naar een verklaring wordt gevraagd, komt er steevast een antwoord dat het er gewoon bij hoort, zo’n verval.
Misschien herken je dit schilferige type wel, die altijd wel ergens wat vieze vlekken heeft zitten. En de haren zijn vet en ongekamd, de nagels lang en zwart en deels afgekloven, en de schaafwonden etteren met uitpuilende pus.
Misschien heb je zelf ook wel eens na bijvoorbeeld een festival gedacht dat je lijf zich te snel aan het ontbinden was. Maar hopelijk heb je er toen voor gekozen er met zorg mee om te gaan. Even netjes naar het toilet, wassen, uitrusten, opfrissen, en weer schone kleren aan. Het klinkt normaal. En dat is het ook. Maar hoe vermijdt je dan op gepaste wijze de vuiligheid van De Viezerik?
De Viezerik leert ons dat er een grens van hygiëne is. Wat voor de één schoon is, kan echter voor de ander al smerig zijn. Toch zijn er een aantal basisdingen waarvan je mag verwachten dat een mens met enige eigenwaarde die toepast. Zou het dan kunnen dat De Viezerik die eigenwaarde mist? En is het dan niet gepast om ongeacht de vuiligheid die De Viezerik tentoonspreidt, toch even vriendelijk te vermelden dat je hem of haar in ieder geval als mens respecteert, en dat je daarom graag zou zien dat hij of zij zichzelf wat beter verzorgt?
We hebben allemaal onze manieren om hetgeen we vies vinden te vermijden. En het is een soort natuurlijke aandrang om ons van het ongezonde af te wenden. Maar toch… ook wij eten wel eens iets wat niet goed is. En we drinken en doen soms dingen die het lichaam niet per sé aantrekkelijker maken. Van De Viezerik kunnen we dan leren waar onze eigen hygiënische grenzen liggen. En met enig begrip zou je een Viezerik dan kunnen helpen om zijn of haar eigenwaarde te hervinden.
Dit voorkomt veel van wat het volgende karaktertype juist oproept. Maar dat gaan we de volgende keer bespreken. Dus tot dan!
Met wijsgerige groet,
Maurits van Sambeek
