De Zeurkous

De twee zaten al even op het terrasje in de heerlijke lentezon. Maar bij haar zou de tropische cocktail teveel naar de zomer smaken. En bij hem was het biertje zo snel op dat hij serieus tegen de serveerster begon te klagen over de kwaliteit-kwantiteit verhouding. Daarop stak de serveerster een verhaal af over de fijne nieuwe loopschoenen die ze had gekocht, maar dat deze niet zo goed passen bij de kleur van de menukaart. De kok bij het open raam hoorde dit en begon te mouwen over de mooiste geuren die nu door het geratel van de gasten zinloos de lucht in verdwenen.

Je kent ze wel… van die mensen die zelfs in de prettigste situaties toch menen dat er iets niet goed is. Ze richten steeds de aandacht op dat wat volgens hen anders zou moeten, ook al is het duidelijk dat er eigenlijk niks aan de hand is. Ze mekkeren maar door over wat de meeste mensen als fijn ervaren. En zelfs als ze alle schatten in de schoot krijgen geworpen, volgt er nog zo’n opmerking van ‘zeker omdat er dan van me verwacht wordt dat ik het uitdeel en ook nog eens dankbaar zou zijn?’ Dergelijke tegendraadse reacties op wat doorgaans als genotvol wordt ervaren, duiden duidelijk op een sterk onvermogen om te kunnen genieten van het moment.

Zo kan een tropisch cocktail trutje zich door haar geweeklaag meerderwaardig aan de serveerster wanen.

Zo kan een bier weghakkende boy zich door zijn gebral even een soort van intellectueel voelen.

En zo kan een schoenen minnende serveerster door haar misplaatste kleurobsessie een kok laten klagen over dat wat hij eigenlijk het liefste genotvol met de wereld deelt.

Een schijnbaar meerderwaardig meisje, een jongen die niet joviaal een nieuw biertje kan bestellen, of een kankerende kok… het maakt niet uit. De Zeurkous heeft altijd iets te klagen. Hij is nooit tevreden met wat ‘ie heeft. En zij blijft maar door mekkeren over de kleinste details die afbreuk aan het genotvolle geheel zouden doen.

Misschien herken je dit mood-killende type wel, die toch altijd iets weet te vinden wat niet goed is. En dat moet dan ook zo gezegd worden alsof het van het grootste belang is dat het anders zou moeten zijn. Ze gebruiken kleine opmerkingen van ongenoegen en zuchten tussendoor hard, alsof er werkelijk iets zwaars op hun schouders rust. En misschien heb je zelf ook wel eens liever zitten klagen in plaats van volledig van het mooie moment te genieten.

Maar wat is echt genieten dan? Is dat zo’n gevoel van intens genoegen, zonder dat er iets hoeft te gebeuren of dat er iets anders zou moeten zijn? En hoezo zouden de opmerkingen van De Zeurkous niet kunnen bijdragen aan groter genot? Want zit het geluk niet juist in de kleine dingen?

Dit karaktertype leert ons in ieder geval dat het ooit beter is om gewoon even niks te zeggen, dat het inderdaad fijn kan zijn om dat wat is te nemen zoals het komt. De gedachte aan het tegengestelde of hetgeen zou ontbreken kan dan verdwijnen. In plaats daarvan wordt het opgaan in het geluk van het moment dan een fantastisch feit.

Is het mogelijk om ieder moment zo te leven? Kan het bestaan werkelijk een aaneenrijging zijn van zo’n opperste genotsgevoelens? Dat lijkt wellicht wat teveel gevraagd. Maar door De Zeurkous te herkennen, kan je er wel vaker van doordrongen raken dat het geklaag veelal niet nodig is.

Mocht er nu toch nog iets in je wringen, bijvoorbeeld de gedachte of zo’n meer doorlopend genieten wel echt mogelijk is, dan kan de bespreking van het volgende karaktertype je helpen om dat te overkomen.

Dus tot de volgende keer!

Met wijsgerige groet,

Maurits van Sambeek


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


De Zeurkous

De IJdeltuit

De Naarling

De Viezerik

De Wantrouwer

De Zeurkous